Akko
Tijdens ons wonen en werken in Nes Ammim kozen we vaak om niet naar Naharija te fietsen, maar juist om de tegenovergestelde richting naar Akko te gaan voor een bezoek in de oude stad en een kop koffie op een terras aan de oude gezellige vissershaven met vuurtoren. Deze oude stad, dat nu in 2015, ongeveer 50.000 inwoners kent, heeft een lange geschiedenis en is één van de oudste steden van de wereld gelegen aan de baai van Akko ongeveer 25 Km ten noorden van Haifa. Het was de hoofdstad van de stam Aser (Asher). Bij de verovering van Kanaän van de Israëlieten na de dood van Jozua, gaven de inwoners van Akko zich over, waarna zij met rust werden gelaten. Zie Richteren 1:31. 3 eeuwen voor Christus en daarna ook lange tijd, werd de stad door de Grieken en de Feniciërs (Phoenisiërs) Ptolemaeüs genoemd. Paulus meerde, vanuit Tyrus, aan in deze stad, toen hij op reis was naar Jeruzalem. Zie Handelingen 21:7. Eeuwenlang was dit de belangrijkste haven- en handelsstad in het noorden van dit gebied, wat nu Galilea en achterliggende streken. Gedurende de periode van het Oude Testament waren het de Kanaänieten en de Israëlieten die daar woonden. De Grieken noemden deze stad ook Ake, wat genezing betekent. Volgens legenden moet Hercules hier kruiden hebben gevonden, die zijn wonden genas. In 165 voor Christus versloeg Simon Makkabeüs de Syriërs en verjoeg ze naar Ptolemaeüs. Ook Flavius Josephus noemde deze stad Akre, maar Alexander de grote veroverde het en noemde het dan weer Antiochia Ptolemais. De stad waar dit allemaal afspeelde is nu een kunstmatige heuvel (Tel) ten oosten van de huidige stad. Zelfs Napoleon Bonaparte veroverde deze Tel tijdens de Expeditie naar Egypte in 1799.
De huidige oude stad
We gaan nu naar de huidige Oude Stad, welke natuurlijk ook door Napoleon is bezocht en een wisselvallig verleden kent van bewoners en bezetters. In deze stad bouwde reeds De Koning Herodes 1 reeds een gymnasium, waarna het in 395 verviel aan het Oost-Romeinse Rijk, wat later het Byzantijnse Rijk werd genoemd. Nadat rond 630n de Byzantijnse keizer Heraclius werd verslagen door het moslimleger van Khalid ibn Walid werd verslagen, werd een vroegchristelijke periode afgesloten en begon een Islamitische Kalifaat periode tot 1104 het Boudewijn 1 van Jeruzalem die het Kruisvaardersrijk van Jeruzalem stichtte en Akko een belangrijke haven werd voor de Kruisvaarders. In 1187 viel Akko weer in handen van Moslimleider Saladin, waarna in 1189 Guy de Lusignan, koning van Jeruzalem, het trachtte te heroveren, wat pas tijdens de derde Kruistocht door Richard Leeuwenhart in 1191 lukte. Omdat Jeruzalem bezet was door de Moslims werd Akko de hoofdstad van het Koninkrijk Jeruzalem, onder de naam Saint Jean d'Acre. In die periode werd er veel gebouwd, waaronder door de Hospitaalridders, die er een ziekenhuis bouwden. Tijdens de bloederige belegering van 1291 verviel de Kruisvaarder stad aan de Mammelukken, die over Egypte heersten. Akko werd toen volledig verwoest. Eigenlijk weer niet, maar verdween onder de grond. Gedurende de Ottomaanse periode van de sultan Selim I in 1517 verviel de stad verder. In de 17e eeuw stond alleen nog de karavanserai, een aantal boerderijen en een Moskee. Zijn opvolger Jezzar Pasha (Al-Jazzar, de slager) besloot de stad weer volledig op te bouwen binnen de bestaande Ottomaanse muren, die op de muren van de Kruisvaarders waren gebouwd. Jezzar werd weer opgevolgd door Suleiman, die milder was en meer handel toestond, waardoor de stad floreerde. Hij werd weer in 1918 door de Britten afgezet na een Mandaatbesluit van de Volkenbond. Akko werd het hoofdkwartier van het Britse leger in het Midden oosten en de Citadel een beruchte gevangenis, waar veel politieke Joodse activisten werden gevangen gezet. Zelfs Joodse activisten werden daar door de Britten ter dood veroordeeld en geëxecuteerd.
Op 4 mei 1947 werd de beruchte Acrecitadel-gevangenis door de Irgun bestormd, waarna 255 gevangen ontsnapten waarvan de meesten Arabisch en maar 27 Joods. 8 ontsnapten werden gepakt en 9 bestormers door de Britten gedood. Dit was een zeer slechte negatieve periode van de Britten, die niet alleen in dit gebied, maar wereldwijd, een gewelddadige politiek bedreven van “Verdeel en Heers”, waarbij niet alleen veel bloed vloeide en velen veroordeelden tot elkanders vijanden, wat tot heden ten dage nog het geval is. In 1947 werd tijdens het verdelingsplan van de Verenigde Naties Akko toegewezen tot de toekomstige Arabische staat, als een enclave binnen de nieuwe Joodse Staat. Dit plan werd door de Arabische landen verworpen en tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog werd op 17 mei 1948 deze stad deel van het nieuwe Israël. De huidige stad is in de Ottomaanse periode opgebouwd en in de 17e eeuw door de Druzen. Veel bouwwerken en muren staan boven de bouwwerken van de Kruisvaarders. In 2001 werd het bijgeschreven op de Werelderfgoedlijst van de VN. Er zijn de laatste tientallen jaren veel archeologische opgravingen gedaan, waardoor veel bouwwerken van de Kruisvaarders weer zijn bloot gelegd, waaronder de Ridderzaal van de Hospitaalridders en een kompleet gangenstelsel. Rond de oude Stad is weer een moderne stad gebouwd door de Joodse inwoners, maar de oude stad kent een gemengde Islamitische- en Christelijke Arabieren. Zowel de Christenen, Moslims en Joden wonen en leven in goede harmonie in deze prachtige en gezellige stad. 15% van de gemengd Arabische Arabieren zijn de originele bewoners en de andere Arabische bewoners en Joden zijn na de Onafhankelijkheidsoorlog van 1948 in Akko gaan wonen. Nog iets om te weten, dat als je “blonde Arabieren”wilt ontmoeten, Akko moet bezoeken. Deze blonde Arabieren zijn weer nakomelingen van de West Europese Kruisvaarders.
Akko is een stad die je nooit mag missen! Heerlijk flaneren, rondwalen in de Arabische Markt “Shuk” (spreekuit: Sjoek), ondergronds ronddwalen in de Citadel en de gangen, of heerlijk een terrasje aan de oude visserhaven!
Maak jouw eigen website met JouwWeb