In september 2018 bezochten Nettie en ondergetekende, tijdens een rondreis door Jordanië, het “wereldwonder” Petra. Na een wandeltocht van ongeveer twee kilometer ontdekten we in de smalle kloof het mooiste monument van Petra. In 1812 ontdekte de Zwitserse ontdekkingsreiziger Johann Ludwig Burckhardt (1784-1817) met behulp van lokale bedoeïenen de stad Petra, dat heden ten dage door vele miljoenen toeristen bezocht wordt. Bedoeïenen die in die regio verbleven, noemden het in het Arabisch: de Schatkamer van de Farao! Maar zo Egyptisch ziet dit complex er niet uit.  Griekse en Latijnse antieke teksten gaven andere aanwijzingen voor de identiteit van de bewoners van Petra. Strabo (64 v. Chr. – 4 n. Chr.) en Flavius Josephus (37-100 n. Chr.) schrijven over een imposante en welvarende stad in het Nabije Oosten. Deze overblijfselen van de welvarende stad werd “ Petra” genoemd, wat “Rots” in het Grieks betekend. Petra was de hoofdstad van een groot rijk der Nabateeërs van ongeveer 60.000 inwoners dat uitstrekte binnen een gebied van Jordanië, Israël, Syrië en Saudi Arabië. Ook Avdat in de Negev was een plaats van dit volk. Dit handelsvolk vervoerde hun waren per kameel van vaak uit het Verre Oosten (Zijderoute) naar de historische in havens in  Israël aan de Middellandse Zee. De eerste bewoning van Petra was reeds 1220 voor Christus en waren de voorgangers van de Nabateeërs, de Edomieten. De Hebreeërs noemden dit gebied ook Edom (Rood). Vermoedelijk verhuisden de Arabische Nabateeërs de Edomieten om er zelf te gaan wonen en handel te bedrijven. Heel snel overheersten ze een groot deel van het Midden Oosten.