Nahariya en Achziv

In mijn Nes Ammim periode was Nahariya wel de belangrijkste stad. Of eigenlijk stadje. In die tijd waren we voor de belangrijkste inkopen, arts- en tandartsbezoek. Ook voor het ziekenhuisbezoek, afhankelijk van Nahariya. Ook de niet-Israëlische vrouwen die moesten bevallen, werden –en worden- doorverwezen naar het ziekenhuis aldaar. Toen twee dagen na de bevalling mochten de vrouw en baby naar huis, als de vader de geboorteaangifte had gedaan in het kantoortje van het ziekenhuis. Ook de schrijver van dit verhaal mocht dit doen en heeft daar ook nog een kleine ingreep laten doen. Toen was het een klein ziekenhuis met houten barakken en slechte keuken. Tegenwoordig een modern goed verzorgd ziekenhuis, wat niet onderdoet met een ziekenhuis in Nederland.

Maar goed, nu geen ziekenhuis, want we gaan het over dit stadje hebben.

Ongeveer een half uur fietsen van Nes Ammim aan de Middellandse zee ligt dit kleine stadje van ongeveer 30.000 inwoners als de grensstad met Libanon aan de kust ten noorden van Akko.

Dit stadje heeft altijd Duitse invloeden gekend vanaf de stichting in 1933 door Duitse Joden, die het nazi Duitsland waren ontvlucht. In mijn tijd rekende een winkelier aldaar netjes in het Duits af en werd je op terrasjes netjes in het Duits geholpen. Er is zelfs een “Hollandische Conditorei”, waar je Nederlandse koffie met speculaaskoekjes kunt eten. Nahariya is vernoemd naar het Hebreeuwse woord “Nahar”. Door het centrum loopt het riviertje de Ga'aton met aan beide zijde de Ga'aton Boulevard met veel winkeltjes, hotelletjes en restaurants, versierd door de vele Eucalyptusbomen.

 

Loop je de Ga’aton uit, dan loop je naar, niet alleen de monding van de rivier, maar ook een mooi zandstrand. Aan de andere zijde aan de oostkant van de stad is het meest noordelijke spoorwegstation en een groot busstation met een winkelcentrum. Vlak voor het busstation kruist de Herzl street de Ga’aton. Dit is het meest uitgelezen punt waar veel Nederlanders even koffie drinken bij de koffiecorner van Nahariya”naast de fotowinkel tegenover de COOP!

Vandaar uit fietsten we vaak naar het strand van Gesher Achziv, dat letterlijk en figuurlijk onder de Libanese grens ligt. Een klein maar schoon en gezellig strand met ook nog eens een “Banana Bar”. Voor een kleine entree-vergoeding voor de badmeesters en het schoonmaken, kan je heerlijk genieten van een schoon strand waar het prima vertoeven is.

Maar naast al dit strandplezier kent Achziv kent zeker geschiedenis!

Voordat de stam Asher er ging vestigen was er al een nederzetting. Ook gedurende de Phoenitische(Ekdippa)  periode, maar ook de kruisvaarders kenden dit dorp (Casle Umberti) en gedurende de Ottomaanse periode werd het Arabisch (Az-Zeeb). Er zijn al opgravingen gedaan die gaan tot ongeveer 4500 jaar voor Christus. Koning David veroverde deze plaats en Salomo gaf het weer terug aan Koning Hiram I. Ook Josephus Flavius beschreef deze plaats tijdens het Koninkrijk van Hiram IV.  Meer naslag is te vinden in Jozua 19:29, Richteren 1:31.

Na een prettig dagje Achziv en winkelen in Nahariya fietsen we weer terug naar Nes Ammim via een fietspad langs de kusthoofdweg.

“Bitte und Danke”!